آیه 88 سوره نمل:  وَ تَرَى الْجِبالَ تَحْسَبُها جامِدَةً وَ هِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذي أَتْقَنَ کُلَّ شَيْ‏ءٍ إِنَّهُ خَبيرٌ بِما تَفْعَلُونَ
این آیه شریفه از آن جهت که در سیاق آیات قیامت قرار گرفته، آنچه مى‏گوید در باره همان قیامت است و پاره‏اى از وقایع آن روز را توصیف مى‏کند، که عبارت است از به راه افتادن کوه‏ها، که در باره این قضیه در جاى دیگر قرآن فرموده: «وَ سُیِّرَتِ الْجِبالُ فَکانَتْ سَراباً"»(نبأ/20) و نیز در مواردى دیگر از آن خبر داده است.
پس اینکه مى‏فرماید: «وَ تَرَى الْجِبالَ- و مى‏بینى کوه‏ها را» خطاب در آن به رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است و مراد از آن مجسم کردن واقعه است، هم چنان که در آیه «وَ تَرَى النَّاسَ سُکارى‏» (حج/2) حال مردم را در آن روز مجسم مى‏کند، نه اینکه تو الآن ایشان را مى‏بینى، بلکه اگر مى‏دیدى حال ایشان را آنچه از وضعشان که دیدنى است اینطور به نظرت مى‏رسید که مستند.